Φάληρο
Λορέντζος Μαβίλης (1860-1912)
Εἶχε ὅλα της τὰ μάγια ἡ νύχτα· μόνη
ἐσὺ ἔλειπες. Ἀργὰ κινάω νὰ φύγω,
μὰ ξάφνου στὴ μπασιὰ τοῦ μπὰρ ξανοίγω
αὐτοκίνητο νὰ γοργοζυγώνει.
M᾿ ἐλπίδα σταματάω. Νά το, πλακώνει.
Παραμερίζουν οἱ ἄλλοι. Ἄσειστος μπήγω
τὴ ματιά μου στὰ μάτια σου. Ἄλλο λίγο
ἀκόμα, καὶ ὁ σωφέρ σου μὲ σκοτώνει.
Ἀρχοντοπούλα μ᾿ ἄφταστα πρωτάτα,
μὲ τῶν Ἑφτὰ νησιῶν τὲς χίλιες χάρες,
τετράξανθη ὀμορφιὰ γαλανομάτα,
τοῦ θανάτου δὲ μ᾿ ἔπιασαν τρομάρες –
γλυκύτατες μ᾿ ἐλυώσανε λαχτάρες
νὰ συντριφτῶ κάτω ἀπὸ ἐσὲ στὴ στράτα.
*****
Στο Φάληρο
Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη (1905-1977)
Η πλήξη ψες μας είχε ξαναφέρει
στο Φάληρο, σε κάποιαν αμμουδιά,
ερωτικό μας άλλοτε λημέρι.
Πιο πέρα, μέσ’ στην έρημη βραδυά
πιασμένα τρυφερά, χέρι με χέρι,
δυο ερωτεμένα εκάθονταν παιδιά.
Μα εμάς του κάκου ζήταγε η καρδιά
παλιές χαρές στη θύμηση να φέρει.
Κι ως άρχιξε η ψυχρούλα να πληθαίνει
«τι θέμε, μού ‘πες, δω, τέτοιον καιρό;»
Κι εφύγαμε κι οι δυο μετανοιωμένοι.
Έκανε, αλήθεια, κρύο τσουχτερό
στ’ ακροθαλάσσι τη βραδυάν εκείνη.
Μα το ζευγάρι τ’ άλλο είχε απομείνει…
(Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη, «Ώρες Αγάπης», Φλάμμα 1934)
*****
Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο χορός στο Ελληνικό Θέαμα (1950-2000) Φωτεινή Γριτσοπούλου 2023, σελίδα 159. Εκδόσεις 24γράμματα »
…
Ήδη το 1913 ο θεατρικός επιχειρηματίας Απόστολος Κονταράτος, υπέγραψε συμφωνία με την Εταιρεία Σιδηροδρόμων Αθηνών – Πειραιώς, για τη μίσθωση και την εκμετάλλευση του μισοεγκατελελειμμένου υπαίθριου θεάτρου της που υπήρχε στην κοσμική εξοχική ακτή του Φαλήρου {.Χατζηπαναγής, 1977, Α3, ό.π., σ.355}. Το 1916 για το ανέβασμα της επιθεώρησης Ξιφίρ Φαλέρ, ο Απόστολος Κονταράτος διέθεσε ένα ποσό που μέχρι τότε κανείς από τους θεατρικούς επιχειρηματίες δεν είχε τολμήσει να διαθέσει . Για να μπορέσει να ανταποκριθεί αύξησε το εισιτήριο του θεάτρου ωστόσο αυτό δεν φάνηκε να επηρεάζει το κοινό που έτρεχε στο Φάληρο για να δει το πιο πολυσυζητημένο θέαμα της εποχής {.Ό.π.,σ.360.}. Ο Ανδρέας Μακέδος {.Για τον επιχειρηματία Ανδρέα Μακέδο, υπήρχε αναλυτική αναφορά στη διατριβή του Κωνσταντίνου Κουρμουλάκη, Θέατρα και θεατρικοί επιχειρηματίες στο Μεσοπόλεμο : Η περίπτωση του Ανδρέα Μακέδου.}, διέθετε υπέρογκα ποσά για το ανέβασμα μιας παράστασης και πάντα οι αξιολογικές κρίσεις των κριτικών των παραστάσεων περιλάμβαναν και αυτόν πάντα με επαίνους και ευχαριστίες για τις αφειδώλευτες δαπάνες που έφερναν εντυπωσιακά αποτελέσματα και βελτίωση στο ελαφρό μουσικό θέατρο {.Σειραγάκης ,2009,Τόμος Α, ό.π., σ.179.}. Η παρουσία τέτοιων επιχειρηματιών στην πορεία του είδους της επιθεώρησης καθιέρωσε τον θεατρικό επιχειρηματία ως ένα βασικό παράγοντα για την επιτυχία ή όχι της Επιθεώρησης .
…..